ستایش خداوندی را سزاست که تمامی صفت ها از بیان حقیقت ذاتش درمانده و بزرگی او عقل ها را طرد کرده است،چنانکه راهی برای رسیدن به نهایت ملکوتش نیابد.
پس همانا خداوند سبحان بندگان متکبر را با دوستان خود که در چشم آنها ناتوانند
می آزماید.
خداوند اگر اراده میکرد،آدم را از نوری که چشم ها را خیره کند و زیباییش عقل هارا مبهوت سازدو عطر و پاکیزگی اش حس بویایی را تسخیر کند می آفرید که اگر چنین میکرد آزمایش فرشتگان برای سجده آدم آسان بود اما خداوند مخلوقات خود را با اموری که آگاهی ندارند آزمایش می کند تا بد و خوب تمیز داده شود و تکبر و خود پسندی را از آنها بزداید و خود بزرگ بینی را از آنها دور کند.پس از آنچه خداوند نسبت به ابلیس انجام داد عبرت بگیرید…
نهج البلاغه