یه کم گذشته…

مو که از سوته دلانم چون ننالم ---مو کز بیحاصلانم چون ننالم بگل بلبل نشیند زار نالد---مو که دور از گلانم چون ننالم ز دل مهر تو ایمه رفتنی نه---غم عشقت بهر کس گفتنی نه ولیکن شعله مهر و محبت ---میان مردمان بنهفتنی نه محبت آتشی در جانم افروخت---که تا دامان محشر بایدم سوخت عجب پیراهنی بهرم بریدی---که خیاط اجل می بایدش دوخت ز بوی زلف تو مفتونم ای گل---ز رنگ روی تو دلخونم ای گل من عاشق ز عشقت بی قرارم---تو چون لیلی و من مجنونم ای گل بابا طاهرعریان