این جمعه دلگیرتر
تا کی روزها و شبهایم را به هم بدوزم،مگر می شود ندوخته شکافت؟
مگر گلهای شاخه ای در آب دوام می آورند؟
میان بهت مهتاب آور چشمانت چرا اینگونه ظلمت قاب گرفته ای؟بگذار سپیده در مژگانت بدمد ،امید خواهد آمد…