در این بی برگی باغ، شور بهار کو؟ دلیرانه به میدان آمدن ها و رندانه گریختن ها راه نفس را بر من مسدود کرده و به خفقانم محکوم و چه بد! که من نیز به همرنگی جماعتم و پیشه اصلیم تیشه بر ریشه رفیقان زدن…
|
|
| چه سخت ... |
|
گفتم شاید نوشتن راه چاره باشد،خود را آویزان قلم کردم و امواج دلم را ثبت.اما امان که فریاد قلم هم به جایی نمی رسد… در این بی برگی باغ، شور بهار کو؟ دلیرانه به میدان آمدن ها و رندانه گریختن ها راه نفس را بر من مسدود کرده و به خفقانم محکوم و چه بد! که من نیز به همرنگی جماعتم و پیشه اصلیم تیشه بر ریشه رفیقان زدن… |